De reis

We hadden recent een andere auto gekocht, een auto om dé reis mee te gaan maken. De vrachtwagen met onze spullen vertrok in de ochtend van 30 november en wij vertrokken zelf niet veel later richting Frankrijk. We wilden deze afstand zelf gaan rijden, omdat we de honden niet in het ruim van een vliegtuig willen vervoeren.

We waren nog niet lang onderweg, toen we in België ineens in de sneeuw reden. ‘Brrr, gauw weg hier’ zeiden we nog tegen elkaar. Even later, reden we nogmaals de sneeuw in bij Parijs.

Onze eerste echte lange pauze was halverwege de reis, we hadden namelijk afgesproken om te gaan eten bij vrienden van mijn vader. In Frankrijk kun je niet eventjes gaan eten, dat is vanzelfsprekend een diner van meerdere gangen binnen een aantal uren. Daniele kan super goed koken, ze maakte een klassieke kalfsstoof met vanille. Het klinkt heel erg gek, maar het was echt mega lekker. Later kreeg ik haar recept en plaatste ik deze zelf op Ohmydish.

Laat op de avond stapte we weer in de auto om in de nacht door te rijden naar het huis in Pouydraguin. Deze reis verliep erg soepel, dus we waren een aantal uur te vroeg voor de sleuteloverdracht. We gingen proberen om een paar uurtjes in de auto te slapen. Na een eerste kennismaking met de bar in het dorp voor koffie, kregen we op die 1e december de sleutel. Van het huis, dat helaas nog niet van ons was.

Zoals we al eerder schreven verzekerde de (inmiddels een andere) bank ons dat de hypotheek voor het einde van het jaar rond zou zijn. Enkel nog een formaliteit dat de afdeling hogerop er ook nog even naar moest kijken. Met een goed gevoel waren we dus de allereerste dag in hét huis. De vrachtwagen was er nog niet, dus we maakten de kachel aan en gingen een aantal uren slapen.

Véronique