Drup.. drup.. drup..

Meestal gaan dingen goed, soms iets minder goed en soms zijn er tegenslagen. Dat hoort er nu eenmaal bij en afgelopen maand was er van dat alles wel iets voorbij gekomen.

We waren begonnen met het isoleren van de grote ruimte boven. Deze zolder was tot nu toe niet gebruikt – door de vorige bewoners trouwens ook niet – en had tot afgelopen zomer geen trap om er te komen. Je keek er zo tegen de pannen aan, in de zomer bloedheet en in de winter best wel koud. Ongeveer 1/3e was al voorzien van houtwol en een eerste deel had al vochtwerende doek erop. Maar toen..

..ontdekte ik een klein nat plekje op de vloer in de grote ruimte. Daarna ook nog een grote waterplek op de vloer en niet veel later een enorme watervlek op het plafond naast ons bed. Deze kleine kamer waar wij slapen was begin van het jaar al voorzien van isolatie, vochtwerend doek en gipsplaten. Daar zijn de dakpannen niet meer te zien, dus alleen maar van buitenaf kon er gekeken worden wat er aan de hand was.

Een aantal dakpannen bleken beschadigd te zijn door de storm van laatst. Helaas niet een kwestie van vervangen van de kapotte dakpannen, want precies die pannen zitten vast in het cement. We stopten dus per direct met het maken van slaapkamers op zolder, aangezien een nieuw dak meer prioriteit heeft. De dakpannen zijn met een tijdelijke oplossing gemaakt, en dat heeft geholpen want gelukkig is het plafond in de slaapkamer nu droog. Voorlopig slapen we hier dus nog wel ‘even’, in deze mini ‘kamer’ zonder raam.

Vorige week hadden we een dag lang 16 uur geen stroom, uiteindelijk hebben we toch maar een generator gekocht om de inhoud van de koelkast en vriezer te redden. Die hadden we namelijk net een paar dagen ervoor volledig gevuld. We aten in de avond gezellig – bij kaarslicht – samen met de buren bij ons thuis. Ondanks dat we alles elektrisch verwarmen en nog geen houtkachel hebben was het helemaal niet koud binnen.

De dag erna stond de burgemeester met nog een hoop andere mensen aan de deur. Om te waarschuwen, er kwam water uit de bergen aan. In de verte zagen we inderdaad water in het weiland, maar het zal toch wel meevallen?  De laatste keer was ergens in de jaren ’50 maar het heeft toch nauwelijks geregend en het is bijna 20 graden en de zon schijnt?

In rap tempo kwam dat water steeds dichterbij en het bleef maar stijgen. Zou het dan toch? Het is op papier immers een zone inondable – overstromingsgebied. We stelden een hoop spullen veilig door deze alvast hoog te zetten. Opeens zat er alleen nog maar de straat tussen het water en onze tuin, niet veel later stroomde het de straat op.

Ontzettend spannend, de honden waren paniekerig want die voelen zoiets natuurlijk veel meer aan. De kip zat opeens al op het dak, ook al toen er helemaal nog geen water was. Na een spannende dag en water dat steeds meer steeg en onze tuin aan de achter kant liet vollopen gelukkig geen water in de buurt van ons huis. Bij de meeste buren helaas wel, dus daar zijn we natuurlijk gaan helpen. Meer kun je niet doen helaas.

De dagen erna was het gelukkig zonnig, dus het water zakte en er kwam geen nieuw water bij. De moestuin heeft het deels overleefd, want deze stond behoorlijk onder water helaas. Jammer, maar het belangrijkste is dat het huis droog is. Nu weten we dat ons huis net iets hoger is dan de rest van de huizen om ons heen, dus hier geen problemen 🙂

Na een week met zulke minder goede dingen en tegenslagen, was de binnenkomst van mijn carte vitale wel een pluspunt. EINDELIJK een zorgverzekering, dus nu hoeven we geen zorgkosten meer volledig zelf voor te schieten mocht er iets gebeuren. Toch wel een érg fijn gevoel! Ook hebben we op het belastingkantoor een klein uur rijden hier vandaan de benodigde papieren kunnen laten tekenen want in de week van tegenslagen kregen we ook nog een blauwe brief. Niks spannends,  maar nu is hopelijk alles in orde en gaat alles nu weer wel goed! Het lijkt er iig gelukkig weer wel op!