Toch weer een bed in de woonkamer?!

Hier in Préchac hebben we de tijdsverdubbelaar, want maart is over een week alweer voorbij! Mijn moeder en Paul kwamen op bezoek, voor het eerst in ons huis sinds het bewoonbaar is.

Zó leuk om ze alles te kunnen laten zien. Ze waren eind augustus voor het laatst hier geweest, toen waren we eigenlijk nog maar net begonnen met opbouwen ipv alleen maar slopen. Geen stress meer (op verschillende manieren), geen huurhuis meer en daardoor rust op allerlei manieren. Een betere balans in de honden roedel, een betere balans in het dagelijkse leven, alles is letterlijk en figuurlijk op z’n plek. Ik schreef het al eens eerder, maar het is ook zo dat er daardoor ook meer rust is als er bezoek is. Want ook daarin hebben we balans gevonden.

Mensen echt dagen achter elkaar in huis hebben is iets dat we niet eerder gewend waren. Natuurlijk zijn het alleen maar mensen die we willen verwelkomen, dus daar gaat het niet om. Geen verwachtingen, geen verplichtingen en vooral loslaten óf het bezoek zich wel vermaakt. Want dat doen ze elke keer weer zeker wel en iedereen op zijn/haar eigen manier.

En dat bed in de woonkamer? Dat ging prima en dus is dat voorlopig nog zo voor bezoek, want we hebben besloten de bovenverdieping pas in het najaar/winter af te gaan maken. Veel te warm nu al daarboven, dus van de zomer kunnen we beter genieten van het weer ipv die ‘grote’ klus!

In maart hebben we ook weer ongelofelijk veel zonnige dagen gehad, flink kunnen genieten in de tuin en tijdens lange wandelingen. Tot we bezoek kregen, toen hadden we opeens een paar minder zonnige dagen haha. Het blijft een ding dat het steeds prachtig weer is en als er bezoek is, laat de zon zich soms een stukje minder zien. Wat is dat toch?! Geen ramp natuurlijk, maar wel opvallend.

We hadden weer een repas (lunch/dorpsfeest) in het dorp, dit jaar met een enorme opkomst. Ons dorp Préchac-sur-Adour telt net iets meer dan 200 inwoners, er kwamen 150 mensen naar het feest! Niet allemaal inwoners, maar toch 🙂 We vinden dit soort feestjes erg belangrijk, want het is een manier om te integreren.

Toen mam er was wilde de burgemeester ons graag het dorp laten zien. Ze wilde ook graag mijn moeder eens ontmoeten, dus dit combineerde we en ze maakte zelfs de kerk voor ons open en dat werd zeer gewaardeerd. Dit prachtige historisch monument is normaal helaas gesloten.

We gingen een dag naar Auch, de ‘hoofdstad’ van ons departement de Gers. Wederom een prachtige kerk bezocht, deze vind ik stiekem veel mooier dan die in Lourdes 🙂

Met Tommy gaat het gelukkig weer helemaal goed, hij is weer helemaal zichzelf en gelukkig dus geen poepruimen meer! Nu konden we zijn vacht trimmen, hier hadden we even mee gewacht omdat zijn rug pijn deed toen we Buddy ’s vacht wel hadden gedaan.

Helaas is ons kleine vriendje Binky, het hondje van mijn schoonouders, er niet meer. Hij was al een lief oud mannetje en hij was er klaar voor. Gelukkig hebben we hem in januari nog volop kunnen knuffelen.

Er werden ook nog wat klusjes gedaan hier in het Franse paradijs. Zo werd er een voederbak en een water systeem voor de kippen gemaakt. We hebben namelijk nieuwe kipjes erbij, echte legkippen (poule pondeuse) dit keer en dus mooiere kipjes dan die we al hadden.

Er werden een paar vensterbanken gemaakt en Marco heeft weer een stuk van het dak geïsoleerd met houtwol. Na het weekend komt een buurman van het huurhuis het dak dichtmaken. Daarna kunnen we eindelijk de trap plaatsen, yay! Daar kijken we erg naar uit, zodat we niet meer naar onze slaapkamer hoeven met de ladder.

Paul maakte een leuk filmpje van een deel van de tuin, zo zie je pas goed hoe in een paar dagen tijd ineens alles groener is geworden en de kersenbomen vol met bloesem zitten. De magnolia staat er ook inmiddels prachtig bij.